Różnica między kluczem podstawowym a kluczem obcym

Kluczowe różnice między kluczem podstawowym a kluczem obcym

Ograniczenie klucza podstawowego to kolumna, która jednoznacznie identyfikuje każdy wiersz w tabeli systemu zarządzania relacyjną bazą danych, natomiast klucz obcy to kolumna, która tworzy relację między dwiema tabelami.
Klucz podstawowy nigdy nie akceptuje wartości null, podczas gdy klucz obcy może akceptować wiele wartości null.
W tabeli możesz mieć tylko jeden klucz podstawowy, a w tabeli możesz mieć wiele kluczy obcych.
Wartości klucza podstawowego nie można usunąć z tabeli nadrzędnej, natomiast wartości klucza obcego można usunąć z tabeli podrzędnej.
Żadne dwa wiersze nie mogą mieć identycznych wartości klucza podstawowego; z drugiej strony klucz obcy może zawierać zduplikowane wartości.
Nie ma ograniczeń co do wstawiania wartości do kolumny tabeli podczas wstawiania dowolnej wartości do tabeli klucza obcego; upewnij się, że wartość jest obecna w kolumnie klucza podstawowego.

Różnica między kluczem podstawowym a kluczem obcym

Tutaj przeanalizowałem różnicę między kluczem podstawowym a kluczem obcym i kompleksowo ocenię ich zalety i wady.

Co to jest klucz podstawowy?

Ograniczenie klucza podstawowego to kolumna lub grupa kolumn, które jednoznacznie identyfikują każdy wiersz w tabeli systemu zarządzania relacyjną bazą danych. Nie może to być duplikat, co oznacza, że ta sama wartość nie powinna pojawić się w tabeli więcej niż raz.

Tabela nie może mieć więcej niż jednego klucza podstawowego. The klucz podstawowy można zdefiniować na poziomie kolumny lub tabeli. Jeśli tworzysz złożony klucz podstawowy, należy go zdefiniować na poziomie tabeli.

Przykład klucza podstawowego

Składnia:

Poniżej znajduje się składnia klucza podstawowego:

CREATE TABLE <Table-Name>
(
Column1 datatype,
Column2 datatype,  PRIMARY KEY (Column-Name)
.
);

Tutaj,

Nazwa_tabeli to nazwa tabeli, którą musisz utworzyć.
Nazwa_kolumny to nazwa kolumny zawierającej klucz podstawowy.

Przykład:

ID Studia	Nr rolki	Imię	Nazwisko	E-mail
1	11	Tomek	Cena	abc@gmail.com
2	12	Nick	Wright	xyz@gmail.com
3	13	Dana	Natan	mno@yahoo.com

W powyższym przykładzie utworzyliśmy tabelę studentów z kolumnami takimi jak StudID, Roll No., First Name, Last Name i Email. StudID jest wybrany jako klucz podstawowy, ponieważ może jednoznacznie identyfikować inne wiersze w tabeli.

Dlaczego warto używać klucza podstawowego?

Przez lata pracy z systemami baz danych zauważyłem następujące wady i zalety korzystania z klucza podstawowego:

Głównym celem klucza podstawowego jest identyfikacja każdego rekordu w tabeli bazy danych.
Możesz użyć klucza podstawowego, jeśli nie pozwalasz nikomu na wprowadzanie wartości null.
Jeśli usuniesz lub zaktualizujesz rekordy, określone przez Ciebie działanie zostanie podjęte w celu zapewnienia integralności danych.
Wykonaj operację ograniczenia, aby odrzucić operację usunięcia lub aktualizacji dla tabeli nadrzędnej.
Za każdym razem, gdy fizycznie organizujesz tabelę systemu DBMS, dane są organizowane w postaci sekwencji pogrupowanych indeksów.

Co to jest klucz obcy?

Klucz obcy to kolumna, która tworzy relację między dwiema tabelami. Celem klucza obcego jest utrzymanie integralności danych i umożliwienie nawigacji pomiędzy dwoma różnymi instancjami jednostki. Działa jako odniesienie między dwiema tabelami, ponieważ odwołuje się do klucza podstawowego innej tabeli. Każda relacja w bazie danych powinna być obsługiwana kluczem obcym.

Przykład klucza obcego

Składnia:

Poniżej znajduje się składnia klucza obcego:

CREATE TABLE <Table Name>( 
column1    datatype,
column2    datatype,  
constraint (name of constraint) 
FOREIGN KEY [column1, column2...] 
REFERENCES [primary key table name] (List of primary key table column) ...);

Tutaj,

Parametr Nazwa tabeli wskazuje nazwę tabeli, którą zamierzasz utworzyć.
Parametry kolumna1, kolumna2… przedstawiają kolumny, które należy dodać do tabeli.
Ograniczenie oznacza nazwę tworzonego ograniczenia.
Odniesienia wskazują tabelę z kluczem podstawowym.

Przykład:

Kod działu	NazwaDepartamentu
001	nauka
002	Angielski
005	Komputer

Identyfikator nauczyciela	Nazwa użytkownika	Lnazwa
B002	David	Warner
B017	Sara	Joseph
B009	Mike	Bruntona

W powyższym przykładzie mamy dwie tabele: nauczyciela i oddział w szkole. Nie ma jednak możliwości sprawdzenia, które wyszukiwanie sprawdza się w jakim dziale.

W tej tabeli, dodając klucz obcy w Deptcode do nazwiska nauczyciela, możemy utworzyć relację pomiędzy dwiema tabelami.

Identyfikator nauczyciela	Kod działu	Nazwa użytkownika	Lnazwa
B002	002	David	Warner
B017	002	Sara	Joseph
B009	001	Mike	Bruntona

Koncepcja ta jest również znana jako integralność referencyjna.

Dlaczego warto używać klucza obcego?

Z tego, co widziałem, oto ważne powody, dla których warto wdrożyć klucze obce:

Klucze obce ułatwiają migrację jednostek przy użyciu klucza podstawowego z tabeli nadrzędnej.
A klucz obcy umożliwia połączenie dwóch lub więcej tabel razem.
Zapewnia spójność danych w bazie danych.
Klucz obcy może służyć do dopasowania kolumny lub kombinacji kolumn do klucza podstawowego w tabeli nadrzędnej.
Ograniczenie klucza obcego SQL służy do zapewnienia, że integralność referencyjna elementu nadrzędnego danych odpowiada wartościom w tabeli podrzędnej.