Yönlendirme Protokolü Türleri: Statik, Dinamik, IP, CISCO

Yönlendirme Protokolü Türleri

Temel olarak iki tür Ağ Yönlendirme Protokolü vardır

• Statik
• Dinamik

Statik Yönlendirme Protokolleri

Statik yönlendirme protokolleri, bir yöneticinin yolu kaynaktan hedef ağa manuel olarak atadığında kullanılır. Ağa daha fazla güvenlik sunar.

Avantajlar

• Yönlendirici CPU üzerinde ek yük yok.
• Bağlantılar arasında kullanılmayan bant genişliği yok.
• Yalnızca yönetici rota ekleyebilir

Dezavantajlar

• Yönetici her yönlendiricinin nasıl bağlandığını bilmelidir.
• Zaman yoğun olduğundan büyük ağlar için ideal bir seçenek değildir.
• Bağlantı başarısız olduğunda tüm ağ çöker ve bu, küçük ağlarda mümkün değildir.

Dinamik Yönlendirme Protokolleri

Dinamik yönlendirme protokolleri bir başka önemli yönlendirme protokolü türüdür. Yönlendiricilerin, bağlı yönlendiricilerden yönlendirme tablolarına bilgileri otomatik olarak eklemelerine yardımcı olur. Bu tür protokoller ayrıca ağın topolojik yapısı değiştiğinde topoloji güncellemeleri de gönderir.

avantaj

• Daha büyük ağlarda bile yapılandırması daha kolaydır.
• Bir bağlantının kopması durumunda dinamik olarak farklı bir rota seçebilecektir.
• Birden fazla bağlantı arasında yük dengeleme yapmanıza yardımcı olur.

dezavantaj

• Güncellemeler yönlendiriciler arasında paylaşıldığından bant genişliği tüketir.
• Yönlendirme protokolleri yönlendirici CPU'suna veya RAM'ine ek bir yük getirir.

Uzaklık Vektör Yönlendirme Protokolü (DVR)

Uzaklık Vektör Protokolleri, çok sayıda bant genişliği ve yavaş yakınsama kullanarak yönlendirme tablolarını belirli zaman aralıklarında doğrudan bağlı her komşuya duyurur.

Distance Vector yönlendirme protokolünde, bir rota kullanılamadığında tüm yönlendirme tablolarının yeni bilgilerle güncellenmesi gerekir.

Avantajlar

• Ağın güncellemeleri periyodik olarak değiştirilir ve her zaman yayınlanır.
• Bu protokol her zaman komşu yönlendiricilerden alınan yönlendirme bilgisine güvenir.

Dezavantajlar

• Yönlendirme bilgileri periyodik olarak değiştirildiğinden, mevcut bant genişliğini tüketen gereksiz trafik oluşturulur.

İnternet Yönlendirme Protokolleri

Veri paketlerinin İnternet üzerinden yolunu bulmasına yardımcı olan protokol türleri şunlardır:

Yönlendirme Bilgi Protokolü (RIP)

RIP hem LAN hem de WAN Ağlarında kullanılır. Aynı zamanda Uygulama katmanında da çalışır. OSI modeli. RIP'in tam biçimi Yönlendirme Bilgi Protokolüdür. RIP'in iki versiyonu vardır

1. RIPv1
2. RIPv2

Orijinal sürüm veya RIPv1, IP hedefine ve atlama sayısı yolculuğuna göre ağ yollarını belirlemenize yardımcı olur. RIPv1 ayrıca IP tablosunu ağa bağlı tüm yönlendiricilere yayınlayarak ağ ile etkileşime girer.

RIPv2, yönlendirme tablosunu çok noktaya yayın adresine gönderdiği için biraz daha karmaşıktır.

İç Ağ Geçidi Protokolü (IGP)

IGRP, CISCO tarafından geliştirilen mesafe-vektör iç ağ geçidi protokolünün bir alt türüdür. RIP sınırlamalarını aşmak için tanıtılmıştır. Kullanılan ölçütler yük, bant genişliği, gecikme, MTU ve güvenilirliktir. Yönlendiriciler tarafından otonom bir sistem içinde yönlendirme verilerini değiştirmek için yaygın olarak kullanılır.

Bu tür yönlendirme protokolü, her 90 saniyede bir yayın yaptığından ve maksimum 255 atlama sayısına sahip olduğundan daha büyük ağ boyutları için en iyisidir.. RIP'e kıyasla daha büyük ağları sürdürmenize yardımcı olur. IGRP, belirli bir ağ içinde rota değişiklikleri meydana geldiğinde kendisini otomatik olarak güncellediği için yönlendirme döngüsüne dirençli olduğundan da yaygın olarak kullanılır. Ayrıca trafiği eşit veya eşit olmayan metrik maliyet yollarında dengeleme seçeneği de sunulur.

Bağlantı Durumu Yönlendirme Protokolü

Bağlantı Durumu Protokolleri, en iyi yönlendirme yolunu aramak için benzersiz bir yaklaşım benimser. Bu protokolde rota, hedefe giden yolun hızına ve kaynak maliyetine göre hesaplanır.

Yönlendirme protokolü tabloları:

Bağlantı durumu yönlendirme protokolü aşağıda verilen üç tabloyu tutar:

• Komşu tablosu: Bu tablo yalnızca yönlendiricinin komşuları hakkında bilgi içerir. Mesela bitişiklik oluştu.
• Topoloji tablosu: Bu tablo topolojinin tamamı hakkındaki bilgileri saklar. Örneğin, reklamı yapılan belirli bir ağa giden hem en iyi hem de yedek rotaları içerir.
• Yönlendirme tablosu: Bu tablo türü, reklamı yapılan ağa giden en iyi rotaların tümünü içerir.

Avantajlar

• Bu protokol, hem en iyi rota hem de yedek rotalar için ayrı tablolar tutar, dolayısıyla ağlar arası hakkında diğer mesafe vektörü yönlendirme protokollerinden daha fazla bilgiye sahiptir.
• Tetiklenen güncelleme kavramı kullanıldığından gereksiz bant genişliği tüketmez.
• Bir topoloji değişikliği olduğunda kısmi güncellemeler tetiklenecektir, dolayısıyla tüm yönlendirme tablosunun değiştirildiği yerde güncelleme yapılmasına gerek yoktur.

Dış Ağ Geçidi Protokolü (EGP)

EGP, otonom sistemler içerisinde birbirine komşu olan ağ geçidi ana bilgisayarları arasında veri alışverişi yapmak için kullanılan bir protokoldür. Bu yönlendirme protokolü, yönlendiricilerin farklı etki alanları arasında bilgi paylaşması için bir forum sunar. EGP'nin tam formu Dış Ağ Geçidi Protokolüdür. EGP protokolü bilinen yönlendiricileri, ağ adreslerini, rota maliyetlerini veya komşu cihazları içerir.

Gelişmiş İç Ağ Geçidi Yönlendirme Protokolü (EIGRP)

EIGRP, yönlendirme protokolleri, mesafe vektörü ve bağlantı durumu yönlendirme protokolleri sağlayan hibrit bir yönlendirme protokolüdür. Tam form yönlendirme protokolü EIGRP, Gelişmiş İç Ağ Geçidi Yönlendirme Protokolüdür. IGRP'nin yönlendirdiği aynı protokolleri, IGRP ile aynı bileşik ölçümleri kullanarak yönlendirecek ve bu, ağın en iyi yol hedefini seçmesine yardımcı olacaktır.

Önce En Kısa Yolu Aç (OSPF)

Önce En Kısa Yolu Aç (OSPF) protokolü, Önce En Kısa Yol (SPF) yöntemini kullanan IP ağları için özel olarak tasarlanmış bir bağlantı durumu IGP'sidir.

OSPF yönlendirmesi, ağın çevresindeki topoloji hakkında ayrıntılı bilgi veren veritabanlarını korumanıza olanak tanır. Ayrıca Dijkstra algoritmasını da kullanır (En kısa yol algoritması) topolojisi değiştiğinde ağ yollarını yeniden hesaplamak için. Bu protokol aynı zamanda verileri güvende tutmak için protokol değişikliklerini doğrulayabildiğinden çok güvenlidir.

Uzaklık Vektörü ve Bağlantı Durumu yönlendirme protokolleri arasındaki bazı temel farklar şunlardır:

Uzaklık vektörü	Bağlantı Durumu
Distance Vector protokolü yönlendirme tablosunun tamamını gönderir.	Bağlantı Durumu protokolü yalnızca bağlantı durumu bilgilerini gönderir.
Yönlendirme döngülerine karşı hassastır.	Yönlendirme döngülerine daha az duyarlıdır.
Güncellemeler bazen yayın kullanılarak gönderilir.	Güncellemeleri yönlendirmek için yalnızca çok noktaya yayın yöntemini kullanır.
Yapılandırması basittir.	Bu yönlendirme protokolünü yapılandırmak zordur.
Ağ topolojisini bilmiyor.	Topolojinin tamamını bilin.
Örnek RIP, IGRP.	Örnekler: OSPF IS-IS.

Orta Sistemden Orta Sisteme (IS-IS)

ISIS CISCO yönlendirme protokolü, İnternet'te veri göndermek için kullanılır IP yönlendirme bilgi. Uç sistemler, ara sistemler, alanlar ve alanlar dahil olmak üzere bir dizi bileşenden oluşur.

IŞİD'in tam şekli Orta Sistemden Orta Sisteme şeklindedir. IS-IS protokolüne göre yönlendiriciler, alanlar adı verilen gruplar halinde düzenlenir. Bir etki alanı oluşturmak için birden çok alan gruplandırılır.

Sınır Ağ Geçidi Protokolü (BGP)

BGP, DPVP (uzaklık yolu vektör protokolü) olarak sınıflandırılan İnternet'in son yönlendirme protokolüdür. BGP'nin tam şekli Sınır Geçidi Protokolüdür.

Bu tür yönlendirme protokolü, değişiklik yapıldığında güncellenmiş yönlendirici tablosu verilerini gönderir. Bu nedenle, topoloji değişikliklerinin otomatik olarak keşfedilmesi yoktur; bu, kullanıcının BGP'yi manuel olarak yapılandırması gerektiği anlamına gelir.

Yönlendirme Protokollerinin amacı nedir?

Yönlendirme protokollerine aşağıdaki nedenlerden dolayı ihtiyaç duyulur:

• Optimum yol seçimine izin verir
• Döngüsüz yönlendirme sunar
• Hızlı yakınsama
• Güncelleme trafiğini en aza indirin
• Kolay yapılandırmak
• Değişikliklere uyum sağlar
• Büyük bir boyuta ölçeklenir
• Mevcut ana bilgisayarlar ve yönlendiricilerle uyumlu
• Değişken uzunluğu destekler

Klas Vs. Sınıfsız Yönlendirme Protokolleri

Bu yönlendirme protokolleri arasındaki bazı temel farklar şunlardır:

Sınıflı Yönlendirme Protokolleri	Sınıfsız Yönlendirme Protokolleri
Sınıflı yönlendirme protokolleri, yönlendirme güncellemeleri sırasında asla alt ağ maskesi ayrıntılarını göndermez.	Sınıfsız yönlendirme protokolleri, yönlendirme güncellemeleri yaparken IP alt ağ maskesi bilgilerini gönderebilir.
RIPv1 ve IGRP sınıflı protokollerdir. Bu ikisi, alt ağ maskesi bilgilerini içermediklerinden sınıf protokolleridir.	RIPv2, OSPF, EIGRP ve IS-IS, güncellemeler içinde alt ağ maskesi bilgilerine sahip olan sınıf yönlendirme protokollerinin tüm türleridir.

ÖZET

Özellikler	RIP V1		RIP V2	IGRP	OSPF	EIGRP
Sınıflı/Sınıfsız	klas	Sınıfsız	klas	Sınıfsız	Sınıfsız
metrik	Hop	Hop	Bileşik Bant Genişliği, Gecikme.	Bant genişliği	Bileşik, Bant Genişliği, Gecikme.
Periyodik	30 saniye	30 saniye	90 saniye	Hayır	30 saniye
Reklam Adresi	255.255.255.255.255	223.0.0.9	255.255.255.255.255	224.0.0.5 224.0.0.6	224.0.0.10
Kategoriler	Uzaklık vektörü	Uzaklık vektörü	Uzaklık vektörü	Bağlantı Durumu	melez
Varsayılan Mesafe	120	120	200	110	170