Model przyrostowy w SDLC: zastosowanie, zaleta i wada

Co to jest model przyrostowy?

Model przyrostowy to proces tworzenia oprogramowania, w którym wymagania są podzielone na wiele niezależnych modułów cyklu tworzenia oprogramowania. Rozwój przyrostowy odbywa się etapami, począwszy od projektowania analizy, wdrożenia, testowania/weryfikacji i konserwacji.

Każda iteracja przechodzi przez wymagania, fazy projektowania, kodowania i testowania. Każda kolejna wersja systemu dodaje funkcje do poprzedniej wersji, aż do momentu wdrożenia wszystkich zaprojektowanych funkcjonalności.

System zostaje oddany do produkcji po dostarczeniu pierwszego egzemplarza. Pierwsza aktualizacja jest często produktem podstawowym, w którym spełnione są podstawowe wymagania, a w kolejnych edycjach dodawane są funkcje dodatkowe. Po przeanalizowaniu przez klienta podstawowego produktu następuje opracowanie planu następnego przyrostu.

Charakterystyka modułu przyrostowego obejmuje

• Rozwój systemu jest podzielony na wiele mini projektów rozwojowych
• Systemy częściowe są budowane sukcesywnie w celu uzyskania ostatecznego systemu całkowitego
• W pierwszej kolejności rozpatrywane jest wymaganie o najwyższym priorytecie
• Po opracowaniu wymagania wymagania dotyczące tego przyrostu zostają zamrożone

Kiedy stosować modele przyrostowe?

• Wymagania systemu są jasno zrozumiałe
• Kiedy pojawia się zapotrzebowanie na wcześniejsze wydanie produktu
• Kiedy Inżynieria oprogramowania zespół nie jest zbyt dobrze wykwalifikowany ani przeszkolony
• Kiedy w grę wchodzą funkcje i cele wysokiego ryzyka
• Taka metodologia jest częściej stosowana w firmach zajmujących się aplikacjami internetowymi i produktami

Zalety i wady modelu przyrostowego